TEGO dnia...

... przeżyłem  dramat

+++

TEGO dnia...

TEGO dnia...

ponownie potwiedziły się słowa Adama, żeby do pacy nie jeździć samochodem... Pracowałem w Zamościu. Tylko w godzine po poznaniu ich miałem tutuł...

"ożenił się głab z kapustą"...

Marysia przyszła na świat w 1964 roku, w niewielkiej wsipołożonej niedaleko miasta. Rodzice byli rolnikami gospodarującym na czterech hektarach. Ma pięć siostr z których każda jest od niej starsza. Uprawiali zboża, buraki, a od 1970 roku także chmiel. I właśnie prace przy tych uprawach zapamiętała szczególnie z dzieciństwa. Także zrywanie pożeczek na plantacjach sąsiadów, żeby zarobić na nową sukienkę i książki.

Z młodosci zapamietała takze rodzinny dramat. Podszyte emocjami procesy sądowe ojca z wielkim zakładem przemysłowym o zapłatę za wyprodukowany towar, udział matki jako świadkaw tych procesach, wreszcie śmierć taty na zawał serca po tych procesach i powrocie pewnego czwartkowego wieczora w zimowe mroźnie popołudnie. Zaniechali procesów, bo tak poradził adwokat. Była możliwość wygrania, odzyskania milionów złotych ze swojej krwawicy, ale nie mieli już siły walczyć. Tym bardziej, że wielu innych rolników także wycofalo swoje pozwy z sądów.

- Nie możemy dopuscić do tego, żeby nasze życie zostało naznaczone piętnem nieuczciwej walki w sądzie bo okaleczymy się na zawsze, na wsze czasy - mówiła po śmierci ojca i męża. - Pan Bóg kiedyś i tak osadzi wszystkich sprawiedliwie.

Marysia studiowała wówczas na pierwszym roku Akademii Rolniczej. Podobnie dwie inne siostry. To dzięki plantacji chmielu mogły się uczyć. W pewnej chwili stało się to, co musiało sie stac. Miała już dwadzieścia jeden lat i serce zaczęło instynktownie rozgladać za kimś ... To naturalne.

Marka poznała w autobusie w drodze na uczelnię. Zdarzyło się po raz drugi, że razem jechali do akademkia w Lublinie. Po kilku miesiącach takich spotkań "w drodze", umówili się na pierwszą randkę.

I tu doszło do arcykomicznej sytuacji. Wszak trzeba się było poznać z imienia i nazwiska, przedstawić sobie. Kiedy Marek powiedział, że nazywa się Głąb, dziewczyna wybuchła śmiechem - zwykłym i szczerym, później raczej już tylko szczerym. A po wyregulowaniu oddechu, ponownie zaczęła się śmiać. Trwało to kilka minut.

- Nie mogłam się powstrzymac - mówi do dzisiaj. Jak sobie przypomnę tamte chwile, od razu dostaje ataku.

Wszędzie, gdzie udawali się do urzedu przed ślubem, było podobnie.Już przed podaniem naziwisksami się śmiali, później śmiali sieę razem z urzęnikami. Niby nic wielkiego, ale żeby żenił się Głąb z Kapustą (?)...To się ludziom nie mieściło w głowach.

Ksiądz w parafii najpierw spojrzał na nich z niedowierzanem, później jakby zwyrzutem, ze robią go w balona. Kiedy wziął do reki dowody osobiste, kiwał w gescie niedowierzania, ale też wspomniał ze bywały inne historie. Kiedy powiedzieli w jaki sposób sie poznali, kiwanie głową wikarego, stało si,e podobne, do kiwania pewnego zwierzaka z książki Dołegi Mostowicza pod tytułem "Kiwony".

Koledzy i koleżanki na uczelniach traktowali ich normalnie. Tylko przy okazji studenckich prywatek, po kilku kieliszkach prześmiewcy próbowali wykazać się inwencją językową, lecz z czasem stało się to prymitywne. Może dlatego, że Marysia Kapusta i Marek Głąb mieli sie dobrze, bawili ze wszystkimi szczerze...

- Dzieci będo kalafiorami - powtarzał przez kilka lat stryj Marysi. Co ciekawe nigdy nikt nie sugerował zmiany nazwiska. Sami mówili: - Dzięki nim żyje nam się ciekawiej i radosniej. Czasem udaje się załatwić pewne sprawy szybciej niż innym. Kowalskim, Nowakom... Rozbawiamy urzedników, bo Maria Kapusta, po mężu Głąb brzmi fajnie.

Kiedyś na zakładowym przyjęciu spotkali państwa Kiełbasów z Przemyśla. Zgadali się o nazwiskach i różnych historiach. Kiełbasa opowiedział o poznaniu w górach Boczka z Torunia.

Głąbowie obawiają się czasem, czy życie nie spłata im jakiego kolejnego figla. Czy ich dziecka nie połaczy kiedyś uczucie na przykład z kalafiorem, porem albo marchewką...