W 1984 roku w fachowym tygodniku Piłka Nożna,w rubryce ciekawostek, ukazała się krótka notatka:

„Wiele się słyszy i czyta o cudach jakie z piłką potrafią wyprawiać wirtuozi z Ameryki Południowej. Polakom daleko do wyczynów tamtych zawodników, ale i u nas od czasu do czasu, trafi się ktoś obdarzony nieprzeciętnymi umiejętnościami w tej dziedzinie. Ostatnio coraz barwniejsze opowieści krążą o sztuczkach jakie z piłką potrafi zrobić rozgrywający Hutnika Warszawa Mirosław Jaworski”.

Czternaście lat później, debiutujący jako komentator w Przeglądzie Sportowym słynny piłkarz Dariusz Dziekanowski, jeden ze swoich tekstów poświęcił Mirosławowi JAWORSKIEMU. Opisał zdarzenie jakie miało miejsce podczas jednego z treningów, kiedy obaj byli zawodnikami Widzewa Łódź. Właściwie Jaworski dopiero tam przyszedł. Na treningu obaj ćwiczyli rzuty wolne i Jaworski najpierw mówił, gdzie strzeli, a później słowo wcielał w czyn, trafiając dokładnie w miejsce w które trafić chciał. Dziekanowski późniejszy gracz Legii i Celticu Glasgow, poprosił Mirka, aby został z nim po treningu i żeby razem poćwiczyli strzały do bramki.
Skąd się w Polsce wziął piłkarz, który nauczył się operować piłką tak jak najsławniejsi „artyści” futbolu rodem z Brazylii?

Mirosław Jaworski dzieciństwo i młodość spędził we wsi Huszcza w byłym województwie bialskopodlaskim (dzisiaj lubelskie). W chwili rozpoczęcia nauki w liceum podjął treningi w klubie RAKS Biała Podlaska, drużynie akademickiej. Szybko rozpoznano w nim talent do grania w piłkę. RAKS, później AZS na początku lat osiemdziesiątych zajmował miejsce w czołówce III ligi, a o takich graczy jak Maciej Kosik, Włodzimierz Andrzejewski czy Cezary Stańczak biły się czołowe kluby w kraju. Wówczas to o losie Jaworskiego zadecydowało przypadkowe zdarzenie. Kilku sędziów oglądało mecz AZS-u w Białej Podlaskie, a że byli z Gdańska, szybko „nadali” informację o wielkim talencie piłkarskim działaczom II-ligowego Stoczniowca. Tak Mirosław Jaworski trafił do Gdańska, gdzie grał przez kilka lat, a także poznał przyszłą żonę.

Później upomniało się o niego wojsko. Trafił do Rzeszowa, a po kilku miesiącach do Legii Warszawa. Nie zdobył miejsca w pierwszej jedenastce, a więc wypożyczono go do Hutnika Warszawa. Tutaj jego talent zauważył jeden z naszych najwybitniejszych fotoreporterów sportowych Eugeniusz Warmiński. Skontaktował się ze swoim kolegą Ludwikiem Sobolewskim z Widzewa Łódź. Jaworski trafił więc do teamu, który walczył w europejskich pucharach. Grał razem z Ciskiem i Smolarkiem. Trener Waligóra wiązał z nim wielkie nadzieje, lecz miał pretensje o niestabilność formy. W dodatku piłkarzowi przyplątała się kontuzja. Sobolewski zaproponował transakcję z Motorem Lublin – Leszek Iwonicki za Mirosław Jaworskiego, oraz Sajewicza. Lubelski epizod Jaworskiego to 22 mecze i 3 strzelone gole. Z Lublina pan Mirosław pojechał do Francji, gdzie grał zaledwie w drużynach regionalnych. Pytany o to, kto nauczył go techniki i kapitalnych tricków, powiedział:
– W Stoczniowcu trenował mnie pan Błażejewski, który grał kiedyś w Warcie Poznań i Legii Warszawa. Przebywał też jakiś czas w Brazylii, gdzie jego brat był księdzem. Tam chodził na treningi i mecze miejscowych drużyn i podpatrywał metody szkolenia młodych chłopców. Po powrocie w podobny sposób uczył nas. Tak kilku chłopaków poznało wiele nikomu nieznanych zagrań i tajemnic piłkarskiego rzemiosła, szczególnie sposobów na celne uderzenie piłki do bramki.

Po meczu Widzew – Borussia Moenchengladbach (1:0), w Pucharze UEFA w sezonie 1984/85 dziennikarze pisali, że Jaworski to zawodnik o wyjątkowym patrzeniu na grę. Prawdziwy lider.
Dziś, po latach, pozostaje jedynie żałować, że talent Jaworskiego nie został wykorzystany nawet w połowie. Sam zawodnik twierdzi, że w młodości za dużo pracował nad kondycją i organizm został przeforsowany. Dlatego w późniejszym okresie kariery tak często jego forma była zmienna.

Będąc piłkarzem Widzewa był w orbicie zainteresowania trenera kadry Antoniego Piechniczka, lecz kontuzja wyeliminowała go z rywalizacji. Od 13. roku życia szlifował talent w RAKS, by do sezonu 1978/79 grać w AZS AWF. Zadebiutował w seniorskich rozgrywkach w wieku 15 lat, 10 miesięcy i 18 dni. Po edukacji w I LO im. J. I. Kraszewskiego przed maturą przeniósł się do Gdańska. Tam w sezonach 79/80-81/82 grał w Stoczniowcu. Jesienią 1982 roku był zawodnikiem Resovii, a wiosną kopał piłkę w rezerwach Legii Warszawa. W następnym sezonie pierwszą rundę rozegrał w Hutniku Warszawa. W latach 1984-1986 grał w ekstraklasowym Widzewie Łódź (48/4), skąd w sezonie 86/87 przeniósł się do Motoru Lublin (22/3), także grającego w I lidze. Po spadku rozegrał w Lublinie 24 mecze, nie strzelając bramki. W maju 1988 roku odniósł kontuzję i wyjechał do Francji, gdzie w latach 1988-92 był zawodnikiem US Moulins, a karierę w zakończył w 1998 roku po sześcioletnich występach w US Vernéville. Był pierwszym bialczaninem, który zadebiutował w ekstraklasie. Zdobył Puchar Polski w 1985 roku. Był wybierany najlepszym piłkarzem w plebiscytach z okazji 20- i 25-lecia BOZPN. W sezonach 84/85 i 85/86 zagrał cztery mecze w europejskich pucharach wraz z kolegami z zespołu – m.in. Dariuszem Dziekanowskim i Włodzimierzem Smolarkiem. W latach 90. zajmował się szkoleniem młodzieży we Francji, gdzie mieszka po dzień dzisiejszy. (fot. Kurier Lubelski, 28.09.86)

W 1996 roku świętowano jubileusz 20-lecia bialskiego OZPN-u. Z tej okazji „Słowo Podlasia” zorganizowało plebiscyt na najlepszego piłkarza województwa. Wygrał zdecydowanie Mirosław Jaworski. Z pewnością nie spełnił się talent tego pomocnika. Sam zawodnik zawsze powtarza, że nie narzeka na los. Ułożył mu życie tak a nie inaczej…

Mirosław JAWORSKI. (ur.  30 maja 1961 roku). Pochodzi z Huszczy. Pomocnik. Kluby: RAKS Biała Podlaska, AZS Biała Podlaska, Stoczniowiec Gdański, Legia Warszawa, Hutnik Warszawa, Widzew Łódź, Moulin (Francja),Verneuil (Francja). Zagrał w w Motorze (1086-88) w I lidze 46 spotkań, strzelił 3 bramki. Jako jeden z dwudziestu piłkarzy rodem z lubelskiego zdobył Puchar Polski w barwach Widzewa Łódź w 1984/85 roku.

LEKSYKON lubelskiej piłki 

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

Mirosław Jaworski w Pucharze Polski 1985 (Widzew Łódź) / widzewiak.pl. Zestawienie meczów Widzew w tamtej pucharowej serii pod szkoleniowym dowództwem Bronisława Waligóry publikujemy po to, żeby udowodnić, że każdy piłkarz, który uczestniczy w SZLAKU drużyny na pucharowej drodze i jeżeli taen tem wygrywa – zasługuje na wpis w biogramie, w rubryce SUKCESY: zdobywca PP w 1985 roku. Nawet gdyby zagrał tylko minutę…

+++++++++++++++++++++++++