W meczu z Mechanikiem, będzie atomowo trudno, ale karniak będzie na pewno i on, Maniek Fluks ponownie stanie oko w oko z bramkarzem. Po raz kolejny-któryś, może trzydziesty, może czterdziesty. I znów wbije potężnym kopem kulę do siatki, golkiper będzie szczęśliwy, że przeżył. Nikt sobie nie wyobraża, że przestrzeli, że spudłuje, albo skusi. Już nieraz i nie dwa podejmował się tego zadania w ważnej chwili. Ani razu chybił. W końcu jest mistrzem tej bardzo ważnej specjalności. Kibice mówią, że nie ma na świecie lepszego od niego mistrza tej tak wąskiej specjalizacji. Tylko czy sędzia na pewno podyktuje tego karniaka?

A niechby nie podyktował! Kibice dostaliby małpiego rozumu i mogłoby być ciekawie – i na boisku i poza nim. Karny będzie na mus. Nie ma żadnego ale i niech nikt nie kadzi, że przeciwnik ma jeszcze szanse na awans. Jak zremisuje, to te szanse będą wielkie, największe. Maniek ma walnąć raz karnego i pozbawić rywala szansy, a swojej drużynie zapewnić ligowy byt. To lubi!

Było jak miło być. W 87 minucie przy stanie 0:0 arbiter wskazał wapno. Nie żeby to było oczywiste. Ręka może i była nastrzelona, Może nie była nastrzelona, może jej w ogóle nie było. Maniek stanął naprzeciw bramkarza. Stał kilka sekund, kilkanaście, cmokał, ślinił wargi. A Później kibicom pociemniało w głowach. Maniek strzelił w poprzeczkę i piłka wyszła w aut. Maniek leżał w szesnastce dobrych kilkadziesiąt  sekund. Płakał! Gracze Mechanika skakali z radości, jakby zdobyli mistrzostwo świata.

Zremisowali 0:0.

Maniek wypadł ze składu. Nikt nie pytał o przyczyne, nie rozpaczał, nie darł mordy wniebogłosy. Przecież toi pierwszy raz w życiu skusił!

Ale szybko znalazł zatrudnienie. Został asystentem w sąsiedzkim klubie. I jego syn zdał ważny egzamin – taki który ustawi na życie całe. To było najważniejsze!

Założył się z prezesem Mechanika, że strzeli w poprzeczkę. Nie szło wcale o kasę! Prezes Mechanika jest bratem takiego jednego doktora na uczelni.

Jak trafi - to jego syn zda ważny życiowy egzamin. Trenował strzał w poprzeczkę kilkanaście dni. Kiedyś, kiedy był dzieckiem - tak samo wytrenował rzucanie toporkiem w drzewo. Naśladował Winnetou. Osiągnął wnynik 10 na 10 rzutów. Karne też tak trenował - rano i wieczorem. W lesie i na łąkach. W parku i na kończyżnisku... W końcu osiągnął wynik 9 na 10... To wystarczyło. Dziesięć uderzeń - 9 razy w poprzeczkę...

Taka jadenastka ustawia przyszłość!